XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Teinka bat bezala dago.
Hori gogoan hartu behar da.
Iraultza proletarioaren bi teorikook egingo duten literaturaren planteamoldeak, horixe dauka oinarrian: beren ideien kontra literatura jakin baten alde sentitzea (itxuraz).
Batzutan Marx eta Lenin beren ideia politikoen erara ihardun dira.
Eta, badirudi, literatura proletarioa eta literatura burgesa zirti-zarta bereizten dituztela, konplikazio askorik gabe.
Beste batzutan, formazio kultural eta estetiko arduratsu bat gozartu duten
Klase mugen eta klase diferentzien gainetik
Dena den, biotan halaxe suertatu da: maite zuten literatura
Kondenatzen zen alderdian zegoen ideologikoki, literatur mailan onesten zen literatura.
Harrigarri dirudi eta
Ezin uka, hala ere, marxologo eta marxista asko nahastu duela itxurazko paradoxa honek.
Guri ez digu inporta orain, Marx eta Lenin nola interpretatu behar diren.
Kapitulu honen azkenean, beharbada, paradoxa eta kontradizio horiek ez paradoxarik eta ez kontradiziorik emango dute, zuzen ari bagara.
Guretzat inportantea honek dirudi oraingoz: Orixerekin berdintsu gertatzen zaigula.
Orixe ez dago gure aldetik ideologi mailan.
Kontserbazale da, etc.
Literato galanta denik ezin ukatuko diogu, hala ere.
Zein inportantzia du haren ideologiak? Nola juzgatu haren
Leninek esaten zuen, argitalpen merke-merkeak egin eta Tolstoiren obrak ehundaka milaka zabaldu behar zirela hiri eta herrisketan, langile eta laborari artean.
Errusiar guztiek irakurri eta ezagutu behar zutela Tolstoi.
Euskal Herrian Orixeren argitalpen bat egin zen, dotorea eta garestia hura, eta superprogresista batek derrefente komentatu zuen, molde letraz:
Macherey-k honela esplikatzen du Leninen atxekitasuna Tolstoiri: